Безвременски

Маја: Кога влегувам за прв пат во некоја просторија прво ги забележувам деталите. Деталите во смисла на парчиња аксесоари што секој ги има и секогаш тие се работите според мене со кои можеш да ги препознаеш луѓето (барем јас) и деталите, од аспект дали е нешто добро изведено (мебел, гипс картон, молерај итн.), што само ние архитектите ги препознаваме. Професионална деформација. :)

Пако: Прво што приметувам се деталите и уметничките дела , зашто тие го даваат идентитетот на еден простор и зборуваат за сопственикот. Секој може да купи добро парче мебел, но да одбере добро парче уметност, не.

Пако: Кога дизајнирам прво се обидувам да го прочитам инвеститорот и да креирам пријатен простор за него а потоа во тој простор вметнувам нешто контра од неговите очекувања. На пример во некој индустриал ентериер антиквитет или во некој класичен ентериер ѕид од натур бетон или кородиран лим.

Маја: За мене функционалноста е на прво место, да испроектираш идеално катче за некого , за после и кога не си таму да те спомнува и пофали.

Пако: Нема некоја ера од минатото или тенденција што особено ме фасцинира, сите имаат своја убавина и јас се обидувам како и во гардеробата така и во проектирањето да ги миксам.

Маја: Моментална тенденција....сè е „смарт“. Во тој поглед, не сум воодушевена, но мораме да бидеме во тек со новитетите. Инаку ме фасцинираат стари парчиња мебел, антиквитети кои се доказ што сè можела да направи човечката рака кога ништо не било „смарт“.

Пако: Како архитект можеш да се „наметнеш“ колку што можеш. На крајот на краиштата човекот ќе живее таму и глупаво е да му наметнам јас некој стил што можеби нему нема да му се допадне или да се почувствува непријатно, како да не е на свое. Успешен проект е кога ќе се погодат и клиентот и архитектот на исто ниво. Многу ретко се случува.

Маја: Вниманието секогаш ми го задржува, а и ме освојува говорот на телото. Како некој чекори, како игра, како гестикулира и допирот.... понатаму ни аутфитот не е битен. Но како и во ентериерот, прво што забележувам кај некого се аксесоарите (деталите).

Пако: Кул е да бидеш различен и впечатлив но да не бидеш кловн. Отсекогаш прво сум приметувал чевли и кај мажи и кај жени како и со уметноста така и со нив треба да знаеш да избереш, начинот на кој ги носиш и одржуваш зборува за тебе. Кога зборуваме за машка гардероба сметам дека најважно е мажот да има топ чевли, при тоа мислам да се од добар материјал, добро дизајнерско парче, да се различни, и секако удобни, а другото само треба да му е пасент, точно.

Пако: Мислам дека се раѓаш со стил, а низ времето го брусиш каменот.

Маја: Јас мислам дека стилот треба да го погодиш со тек на време. Кога се раѓаш, тој ти е наметнат, сè додека не дојдеш до фаза да почнеш да препознаваш разлики и потоа да бидеш свој.

Пако: Ако треба да дадам дефиниција на мојот стил би бил smart casual. Гледам да сум педантно облечен но да ми е удобно, да не е многу формално. Не сакам тесни работи. Гледам да сум често во сако, и најчесто го комбинирам со фармерки. Со нашата професија е специфично. И Маја за истото се жали. Не можеш секогаш да се облечеш поелегантно бидејќи не одговара така да отидеш на објекти и надзор, градилиште и сл.

Маја: Слабост ми се обетки и фустани. Сакам добар накит, додава луксуз на едноставна комбинација. Кога ќе направам таква комбинација сите ми викаат „леле ама си се дотерала!“. А јас само сум ставила statement обетки.

Пако: Со Маја не се трудиме да се усогласиме со стиловите, туку едноставно некогаш бидува да сме.

Пако: Личниот избор на гардероба секако е начин на самоизразување, а за некои кои не работат креативна професија можеби и единствен.

Маја: Стилот на облекување е начин на самоизразување, по тоа луѓето те распознаваат и ги распознаваш.

Маја: Заштитен знак на Пако е идеално сошиен костум, по мерка, од најдобриот материјал. Првото запознавање ни беше во средно школо, носеше фраерски аутфит...адидас тренерки со копчиња од страните и кожна јакна Авирекс, на веспа. Но кога се врати од Италија, ,,паднав“ на италијанскиот аутфит и стил. :)

Пако: Стилот на Маја е класичен но со твист. Не сака многу да експериментира, можеби само со накит. Сака да носи фустани алта мода но нема каде. :)

Маја: Слободното време го поминуваме со Тара. Колку што не уморува, толку и не исполнува. Моментално немаме време за себе, понекогаш „крадеме“ за двајцата и се релаксираме во некој спа центар.

Пако: Имаме двегодишна ќерка, значи немаме слободно време. :)

Животно мото? Маја: „Доброто, со добро се враќа!"

Пако: Carpe diem.

Пако, ти ми кажа дека на студии си заминал во Италија. Би можел ли да направиш паралела меѓу модата и начинот на живот тука и таму? Што те натера да се вратиш во Скопје? - Би рекол дека е многу сличен животниот стил. И тие живеат „200 на саат“ и трошат повеќе од што заработуваат на ќефови. Фамилијарниот бизнис и можноста веднаш слободно да проектирам а не да работам како помошник со години ме натера да се вратам.

Маја: Сакам различности и сакам да експериментирам...не можам да одредам место каде што најмногу сакам да одам. Мислам дека секаде можам да се вклопам и да уживам. На Пако, за разлика од мене, многу му е битно јадењето, ако не е направено како што треба, се нервира и никогаш повеќе не се враќа. Или знае дека на некој плоштад во некој град служат јадење само за туристи и не седнува никогаш, а за мене има преубава атмосфера. Во Скопје среќа за мене е што на плоштад рестораните сè уште имаат убаво јадење...често одиме во „Пелистер“.

Пако: Архитектурата е професија врзана со естетика. Значи ако не знаеш добро да се облечеш, нема да можеш некому да направиш добар ентериер или објект. Барем јас тоа така го гледам. Имам контакти со архитекти во странство од форумите на кои одам по Европа, ги гледам дека сите веднаш се издвојуваат. Сите се скоцкани, топ! И автоматски тие луѓе се препознатливи. Оние пак кои работат во банка на пример или во јавна администрација следат некој дрес код и сите се слични.

Маја: Сакам да носам убави чевли, порано не гледав многу на квалитет, но со годините сега прво што гледам е да ми се удобни. Имам неколку пара што ми се драги, купени во некоја од земјите каде што сме шетале и исто наочарите Прада - многу сакав да си ги купам и после ги добив како подарок за роденден, изненадување од Пако.

Пако: Најбитна е желбата да купиш некое поуникатно парче. Да не бидеш како униформиран или слично облечен како сите други. Ако се потрудиш, можеш. Сум шиел одела во Италија, Бугарија па дури и во Бангкок, но сега шијам кај Фарук, во Чаршија. Тој си го знае занаетот, нормално материјалот треба да е добар за да се погоди. И некој кој сака може за малку пари да се облече многу штосно. Да не оди во „Massimo Dutti“ само или „Boss“. „Boss“ носи црно, сиво и тегет. Крај. И некогаш евентуално некое карирано сако.

Пако: Сметам дека е проблем кога на некои настани не се посочува како луѓето треба да бидат облечени. Па така на некој настан гледаш некој е предотеран, по фустани, во црни одела, а некој дојден во кошула и фармерки. Мислам дека треба да се дефинира, дали е бизнис, формал, casual итн.

Пако: Овие патики ги имав 98ма, први патики што сум си ги купил во Италија. Се викаа silver bullet, кога излегоа беа хит. И ги извадија пак по толку години, најавија на еден сајт дека на еден ден ќе се продаваат. И јас логиран на сајтот во 9, тогаш почна продажбата, во 9 и три минути ги купив, 9 и пет веќе ги немаше. Сега има едни слични ама баш истиот модел го нема. Маркетиншки добар фазон им е тоа, да извадат стар дизајн.

Маја: Имавме кафуле, „Радо бар“ во Соравија. Пако ја купи ламбава од Грција и ја стави во кафичот, на шанк. Многу му беше интересна.

Пако: Моделот на моите чевли е brogue или некои ги викаат зумбасти. Кога сакам поелегантни бирам oxford brogue, а поспортски derby brogue. Мокасинки сакам со машнички, во Италија ги викаат mocassino brera. Некои можеби и се по 10 години стари, ама кога се добро сочувани, траат. Тие модели се безвременски. Може да ги носи и постар човек и дете. Само кошули и кравати имам шарени, другото сакам да е покласично. Јас немам ниедно одело од тие што се сега модерни – на пр. кратки, со тенки ревери и тесни тричетврт панталони како за маријачи. Затоа во мојата гардероба, за разлика од на жена ми, можам да искомбинирам сè со сè. И навистина имам парчиња што ги носам со години. Некогаш ми се смејат кога ќе им кажам на работа, по 10-15 години имам чевли. Ама ги негувам.

Пако: Скопје го сакам поради мојот виртуелен круг од 5км2 во кој се движам, во кој живеам и работам и поради луѓето, кафаните и мирисот на липите. Би забранил градежни работи и населување во мојот виртуелен круг и движење на возила на оние кои не се од тој круг.

Маја: Скопје ми е дом. Тука се моите најблиски, пријателите, затоа го сакам. Го сакам и заради утрата, некако посебно ми се убави, мирисот на липите, го сакам во мај и јуни, има некоја посебна енергија, живее. А би променила многу нешта. Прво сите коли да се мавнат од тротоарите, ни фалат паркови, луна парк многу ми фали на мене, а камоли сега, за Тара. Многу работи фалат, но, пак си го сакаме.