ЗА РЕТОРИЧКИТЕ ПРАШАЊА И ЕКСТРЕМИ

Работам во скејт шоп и секогаш си нарачувам облека, не знам да купувам поинаку. Продаваме само машка облека и кога нарачуваме роба, си нарачувам дополнително за мене, или некое од женските парчиња или мало бројче од машките затоа што носам машки маици.

Знам веројатно машкиве како да ги облечам... ги облекувам сите мои другари.

Ми се смееја другаркиве... еднаш правевме журка на тема „анимал принтови“ и другарка ми ми кажа, „оди до Певекс, има едни добри панталони со леопардски принт...“, и влагам во Певекс, гледам полно жени, купуваат, а јас (на 28 години) стојам и... вртам на телефон: - „Биља брат, кај се панталоните?“ - „Кај си?!“ - „Еве сеа влегов во Певекс...“ - „Кај си точно?“ - „До касата сум, право пред мене има панталони ама леопардовските не ги глеам...“ - „Значи, не си нормална! Тргни право, застани пред панталоните и почни да ги бараш!“ - „Чекај малку, стој на линија!“ Инаку, Певекс ми стана хит, топ работи се наоѓаат!

Не купувам често гардероба, не знам да купувам, не знам да шетам и да барам. Влагам, го гледам и го купувам. Не се трудам многу... не знам. Некако така, не знам зoшто...

Прво нешто што приметувам кај некого се патики! Секогаш патики! И највеќе трошам на патики, дефинитивно. Сакам скапи патики... многу сакам патики, мислам дека имам 100 пара патики. Во моментов имам само неколку пара дома затоа што немам место каде да ги ставам. :)

Почнав да пирсам од многу мала, на 16-17 години. Почнав кратко после тоа да работам паралелно и во Меднес скејтшопот, па факултет и сето тоа одеднаш ми дојде многу напорно. Нон-стоп бев навака-натака. Пирсањето го работев од љубов, земав колку за да можам да купам нови игли. Доаѓаа кај мене деца за пирсање па им давав пари за такси да си отидат до дома, дури им ги враќав и парите назад.

Каналов, беа два во пар, ми ги донесе дечко ми од Шпанија. Пред неколку лета на одмор, отидовме и до едно сурферско градче близу Бордо, Франција кое излага на Атлански океан. Пред нас го гледавме само океанот, сурферите и толку...рај! Брановите буквално не „акаа“ од земја, повраќавме вода ама вриштевме од смеење! Така го изгубив едниот канал... четворица машки беа околу мене инаку готово, ќе се расплачев! Отидовме потоа и во Љорет, до продавницата од кај што ми ги купил пред три години и си купив други затоа што немаше повеќе како овие. Инаку сакам ѕвездички, многу.

Чекај! Многу ми е битно која книга! :) Читам многу. Читам се’. Книгиве тука се само дел од тие што ги имам. Од психолозите ја сакам многу Ерика Јонг; Го сакам Булгаков; Мураками и многу други. И нормално, Венко Андоносвки.

Маиците сакам секогаш да се со кратки ракави, тесни и долги, обични... и сите ми се исти, обични, класични. Многу сакам маици. Ги имам многу! Маици имам цел живот! Сите пари во принцип си ги трошам на маици! И на патики. И на каиши. На ништо друго. Трики сум“, Стар Трек ги сакам! Морав да најдам маицава...

Маица од Пети Смит, не ми се веруваше... многу ја сакам Пети Смит! Ја купив само затоа што е она на маицата и премногу ја сакам; инаку никогаш не би купила ваков модел, oтворена на едно рамо, што паѓа и ми комплицира што да носам под неа... Сакам поедноставно да ми биде кога се облекувам, не сакам комплицирани работи.

Каиши имам... цела вечност! Каиши, каиши, каиши... и патики. Мислам дека никогаш нема да имам доволно каиши, и патики. Омилен ми е тој со нитните, го направив за мојот омилен братучед. На обичен каиш ги ставав нитните една по една. Потоа ми го даде затоа што многу му се допаѓаше како ми стои, а и јас многу го сакав. Уште еден убав каиш и мој втор омилен е виолетово-зелениот, поради боите.

Виолетова и зелена ми се воопшто омилени бои. Имам и розево-зелен шушкавец, и еден дуксер во истите бои. Ми се случува да ги носам во комбинација и каишот и дуксерот и шушкавецот. Сакам да носам истовремено работи што се во иста боја. Знам и да мешам бои, без да се потресувам дали некоја боја одговара со друга.

Истиве Reef апостолки ги имам 3-4 пара во различни бои. Закон ми се! Тоа ми е „момент“, со гардеробата, што купувам исти работи во различни бои. Ако го нема во друга боја тогаш го купувам уште еднаш истото, во истите бои или го купувам во друга големина. Обично машките се такви, кога нешто ќе им се погоди го купуваат само тоа, тоа, тоа...

Мразам кога облекуваат рамбовки со градник. Мнoгу се нервирам!

Кога бев во Берлин ја облеков маицата со Peaches затоа што таа е од Берлин. Покрај Пети Смит, Peaches ми е една од омилените изведувачи. Стилот на музика си повлекува и некаков стил на живеење, стил на облекување што и не мора да значи дека е правило. Mислам дека има нешто во тоа „You are what you wear.”

Откако почнав да се тетовирам, ги однесов и сестра ми и зет ми и мајка ми на тетовирање. :) Се на се’ имам 8 тетоважи. Еднаш кога ќе почнеш да се тетовираш инспирацијата сама доаѓа. Прва тетоважа ми е буквата Д (Даниел) во ѕвeзда. Таа ми е и најомилена бидејќи после 12 години Даниел остана љубовта на мојот живот. Од внатрешната страна на десната рака ми стои цитатот од Маркиз де Сат „It is always by way of pain one arrives at pleasure“.

Бијонсе е шизик и никој ништо не може да ми каже! Еден период пуштав музика и пуштав песни само од женски изведувачи, такви „феминин“ бендови од 80-те, панк и поп. Има некаква тесна поврзаност со мојот интерес за феминизмот; почитувам жени уметници, музичарки што и да се... и тетоважата на грбот ми е „Тank Girl“, супер херојка најоткачена, нај „ѕвер“...и нормално, Фрида Кало.

Марамава и каишов ми се за сноуборд. Имам приметено дека си имам некои комбинации што ми се омилени... ако некое парче ми фали од целата комбинација, тогаш не ја носам. Макар и да фали само долната маица што секогаш ја носам во истата таа комбинација, нема шанси да облечам некоја друга маица! Секогаш, под секоја маица носам маица на прерамки што е подолга од таа одозгора. Многу сакам слоеви; на пример, носам подолга, одозгора друга пократка и врз неа уште пократка маичка и сакам сите три да ми се гледаат.

Барселона е скејтерски град. „Мека“ е за скејтери, најубавиот град е за возење скејт... Имаше и деца ама интересно беше што 70 проценти од скејтерите беа 35-36 годишни, слаби, високи и... многу ги имаше, видов „милиони“ скејтери.

Омилено лого ми е ова со ракава, на Санта Круз. Ретро лого е, „Screaming hand“... имам многу маици со него ама пола ми се кај мајка ми и кај сестра ми. Знам да спијам во една маица вечерта и да излезам со истата сабајлето. Не се потресувам многу за такви работи. Ова на мене ми е маичката за спиење... ќе ме утепаат од Квиксилвер! :)

Буковски ми е многу добар автор затоа што е „откаченица“, алкохоличар, лудак!

Откако се преселив од дома, сестра ми се налути... „-Си одиш ти и сега ќе немам што да носам! Треба да седнеме еден ден и да одлучиме што ќе понесеш со тебе а што ќе ми оставиш.“ :) Еднаш пред да оди на одмор ми ја зема пола гардероба! Сестринското ривалство мислам дека никогаш не бега... сестра ми е госпоѓа ама кога не е облечена така, облечена е во моите работи и ги сака. :)

Погледни, те молам. Значи, те молам! Што е со ликовиве?! Види, леле! Му го скршило ноџето и ова бега такво исплашено, крваво... и го лови, девојчево го лови со ласо! А што бара чавкава тука, те молам кажи ми?!! Види, стои и ги гледа, види го девојчево со ноџето во рака! - Најбоље маица! Другар држеше скејт шоп, имаше парчиња и на „Rope“. Моментално во Скопје не може да се најде овој бренд.

Мајка ми е мајка ми, и ништо друго. Многу е срцка, има и добро „стилче“. Психолог е, закон жена е! Многу е убаво да имаш мајка психолог. Тоа е тоа што треба во светот, повеќе луѓе како неа... татко ми ја вика „жена за сва времена“ и во пар со него се „партали“! Многу се сакаат, поим ми се за вљубен пар, и после 100 години. Опасна банда се! Секогаш, попрво би избрала да отидам на одмор или на викенд со нив, отколку со други... се’ уште се забавни, многу! Дури и друштвото мое сака да се дружи со нив. Со татко ми имам пораснато затоа што бев „син“ на татко ми. Јас личам на него а сестра ми на мајка ми. И како растевме јас станав мајка ми а сестра ми стана татко ми... Сега сум иста мајка ми.

Металниве и обичниве канали ми се за влегување во вода, за да не ги изгубам. Не носам обетки. Не носам накит и никогаш не се шминкам и не се лакирам. Бев нашминкана за свадбата на сестра ми и после тоа ми потекоа очите. :)

Овие патики ми ги купи дечко ми затоа што многу сакам Најк. Луѓето се делат на „Адидас“ и на „Најк“. Адидас се можеби по „оld school“ ама Најк се многу пошизички, нели?! Имам другарка што е „болна“ по Адидас, и цело време се препираме, си препраќаме слики од модели на патики... „А види ги овие какви се!“ – „Не не, види ја ти целава колекција...”

Хеланкиве ги купив ради чудовиштава, од Аcid Wear. Од што толку ми се допаѓаа ги купив во две бои.

Бев премногу темпераментно дете и екстремните спортови си дојдоа како добар издувен вентил. И за разлика од мислењето на моите, тој “период” се’ уште ми трае.

Ја сакам и Бит културата; „Битниците“ ми се така „откачени“... живееле необични животи, шетале многу, џез, дрога итн. Битниците имаат посебно место во моето срце. На пример, „Naked lunch“ - излезе и филм според книгава.

Во послeдно време има многу шизици по цртаниве... Мегамајнд ми е многу шизик. Пустиот е несфатен а толку е шизик... а поима нема дека не е сфатен, дека има „тапа“ фори! :) Сакам многу цртани филмови, и се приврзувам за ликови...

Купував нешто за внук ми од оделот за деца на Теранова; го видов и маичево таму и си го купив за мене. Многу сакам суперхерои, опседната сум со нив. Со „Мarvel“ не стојам толку добро „DC Comics“ ги сакам повеќе... Знам само дека Супермен е најјак, толку знам. :) Омилена ми е, нормално, Wonder Woman.

Немам хоби. Хоби ми ееее... не знам што ми е хоби. Можеби имам хоби, ама не знам дека ми е хоби. Хоби ми е колекционерство на маици! И сноубордингот. :)

Овие сандали ми го спасија животот. Шетаме ко луди за време на одморот пред две лета додека не сфативме дека активно, без престан, пешачевме по 9 саати на ден! Не можев во апостолки и си ги купив сандаливе и цело лето го поминав во нив... стварно ми го спасија животот!

Јас сметам дека секоја жена е феминистка. И тоа не е ништо страшно, за разлика од популарната дефиниција „исфрустрирани мажо-мразачки” (ако тоа воопшто е збор). Според мене, најголемиот проблем кај нас е необразованоста. И на жените и на мажите подеднакво. 21-ви век е, а кај нас се’ уште постојат жени кои немаат завршено основно образование; главната причина е тоа што не им дозволуваат татковците, мажите и тоа е тажно бидејќи тие жени не познаваат ништо различно од нивниот живот и веруваат дека тоа е улогата на секоја жена. Јас имав среќа да раснам во семество со прекрасни баба, мајка и постара сестра. Тие се причината поради која верувам дека секоја жена може многу повеќе. Секогаш кажувам, ако постојат повеќе жени како мајка ми и повеќе мажи како татко ми светот ќе биде многу поубаво место за живеење.

Никогаш не ми се разликува вечерниот од дневниот аутфит. Маица, дуксер, фармерки и патики! Ништо комплицирано. Премногу ми е едноставен стилот а секогаш кога ќе дојде ред да ми се купи поклон настанува проблем! Затоа сама си ги купувам поклоните.

Амстердам е „крај“! Се заљубив во Амстердам! Поинаков е во поглед на луѓето, културата и манирите кои се основа и го прават човекот „убав“. Таму го има тоа. Сите се фини, културни, убави. Кај нас кога некој ќе ти отвори врата за да влезеш се прави „шизик“, додека кај нив тоа е природно. И колите немаат никакво право во сообраќајот. И цел ден ќе чекаат додека не поминат сите точаци и пешаци. Луѓето изгледаат стварно среќни, и да не е така... спортуваат, трчаат во парк, се чувствува некоја убава енергија. Во Амстердам жените се катастрофа! Мажите се тие што многу се средуваат, има многу убаво облечени мажи...

Секогаш сум исфлекана, и од сè се флекам...јас сум од тие луѓе што се флекаат од сè.

Портретов на Фрида Кало, го добив пред две години на награден конкурс. Eмилија Пендева имаше напишано на фб дека по повод тригодишнина тетовирање доделува награда - гратис тетовирање на најдобрата идеја за тетоважа што некој ќе и’ ја предложи. Не пратам никогаш такви работи ама тоа попладне немаше работа и беше толку досадно па си реков „ај и така сакам тетоважава да ја правам, ќе и’ пишам“. По неколку минути ми стига мејл назад од неа „Леле не ми се верува, мора да ја направиме, сон ми е да правам ваква тетоважа!“ Отидов кај неа на тетовирање и, јас се тресев, она се тресеше, двете бевме возбудени како мрднати! И ја направи „партали“! На лице место ја осмисли! Ми ја правеше 6 саати... и само што излегов од кај неа, ми заѕвони ти.

Шеширчето многу си го сакам и го носам секогаш. Многу ми е густа косава и ме спасува од неа. Можам и со купка да си ја измијам косава. Сè ми е мнoгу едноставно, многу комплицираат луѓево... зошто?! :)

Сите фармерки ми се многу смкнати и многу ми е битно долната облека да е шарена затоа што секогаш ми „ѕирка“. :) Битно е ако веќе се гледа, да биде добра или барем шарена. Тесни фармерки, во принцип сакам тесни... Сите ми се „Independent“ и ми се скејт фармерки и тесни како овие. Гледаш, истите фармерки различна боја. Вакви фармерки имам уште 3 пара во различни бои, истиот модел, секогаш. Во однос на еволуирање на стилот ништо посебно не е сменето, само фармерките станаа потесни. И хеланки! До пред неколку години да ми кажеше некој дека ќе носам хеланки ќе “умрев” од смеење. Ама ете... и тоа се случи.

На секој во животот му треба „Боб Дилан“ период... сите во животот сме го имале. Едноставно имаш Боб Дилан расположение! Секое расположение си има своја музика.

Облеков сукња... ќе се израдува мајка ми! :) Овие ми се единствените женски обувки. Само патики имам и еден пар сандали и овие. Не носам женствени работи... а коа ги носам, да, се чувствувам поинаку, женствено... ама треба некој со сила да ме натера да ги облечам. Немам фустани, не купувам фустани.

„Втор пол” од Симон де Бовоар ми е омилена книга. Ја прочитав уште додека студирав, потоа и си ја купив за да си ја имам.

Само ќе кажам дека има многу убави луѓе што шетаат по Скопјево...

Мојот женски капут. И’ го подарив на сестра ми.

Кај и да одам секогаш ќе му се вратам на Скопје! Јас сум од тие луѓе што многу го сакаат градов со сите негови убавини и маани. Во последно време слушам многу муабети дека Скопје не е тоа што беше, дека ја изгубило магијата и не знам што. Нормално дека не е тоа што беше, и ние не сме тоа што бевме. Не викам дека не претеруваат со језиви грдосии од градби и милион споменици, но тоа не е причина да се откажеме од градов. Мирисот, енергијата, магијата, спомените никогаш нема да згаснат!