Музиката е мојата мисла

Роден сум во уметничко семејство, со татко сликар и голем познавач на музиката. Додека моите врсници растеа со песничките од „Златно славејче“, јас растев слушајќи ги Продиџи, Пинк Флојд, Крафтверк, Ник Кејв, Леонард Коен.

Паметам една вечер седев пред телевизор и гледав филм со еден виолинист. Бев длабоко внесен, и си реков во себе, и јас сакам да бидам како него! По некое време желбата почна полека да ми се остварува кога на приемниот во нижо музичко комисијата процени дека треба да свирам виолина, додека моите родители кога ги поднесоа документите за прием во нижо во графата инструмент, имаа пишано пијано. После приемиот јас бев пресреќен, а моите родители шокирани.

Приказната започна кога по некое време завршив нижо музичко и запишав средно виолина. Во меѓувреме додека бев нижо негде 5, 6 одделение, почнав сам да истражувам музика внимателно слушајќи плочи од колекцијата на татко ми, бидејќи тој е голем колекционер. Тогаш ги пронајдов Bob Marley, Isaac Hayes, James Brown, Ray Charles, Kool and the Gang.

Најпосле ме заинтересира магијата на хип-хопот и нејзината култура. Барав нешто ама не знаев што. Татко ми тогаш ми понуди да слушнам една плоча со наслов „Rapper’s Delight“ од The Shugar Hill Gang… Е, тука откачив, и реков... Тоа е тоа! Го направив првиот „scratch“ на грамафонот и ја оштетив иглата... Хахаха... Се навлеков на таа музика, која што е дел од мене и денес.

На факултет запишав „Музика и аранжман“ во класата на проф. Кире Костов. Оттогаш па наваму почнав да слушам музика предводена од Биг Бенд Ансамбли. Тој период го пронајдов jazz fusion-от (Miles Davis, Herbie Hancock, Billy Cobham, Groower Washington, итн.) Па, потоа свртев накај латино-американската музика.

Од трета година факултет се запознав со предметот „Композиција“, и тогаш го пронајдов минимализмот... Erik Satie, Ryichi Sakamoto, Philip Glass, Michael Nyman. Но, магијата и грувот на хип-хопот сè уште ме водат.

Кои се твоите музички постулати? - Блузот и свингот во импровизирањето со виолината. И минимализмот во креирањето музички дела.

Кое музичко искуство или соработка досега ти е особено драго, те има подучено или едноставно би сакал да го споделиш? - Сите ми се драги и сите подеднакво ги почитувам и сакам. А, би ја издвоил соработката со моите драги пријатели, Тони Зен и Нино Васков. Ни гостуваа во албумот „Спектар од бои“ во мојата поранешна хип- хоп група „Скопски Метеж“.

Најмногу инспирација црпам од зен будизмот како филозофија, хип-хопот како приказна, изложби, книги, филм, театар, минимализам, и... од себеси.

Песна или артист што го слушаш без престан деновиве? -Аnderson Paak.

Во каква релација сметаш дека се музиката и модата, низ историјата, колку што си ти информиран, и денес? - Модата не може без музика, и музиката не може без мода. Взаемна храна!

Твојот личен стил на облекување? - Од ретро до пост-модерно.

Опиши ја и твојата музика кога ќе затвориш очи. - Немам време да затворам очи...

Кој елемент од одреден музички стил е присутен во твојот личен стајлинг? -Блуз, фанк, хип-хоп.

Не би исфрлил ниту едно парче од мојот плакар, сите ми се драги и ми се со некаква приказна. Кога барам гардероба, ја барам прво приказната во неа, и ако ја има, ја купувам. А, ако ја нема тогаш не е за мене, бидејќи јас не сум без приказна. Личниот избор на гардероба е начин на самоизразување.

Со кој музичар, од оние кои не се повеќе меѓу живите, би сакал да jamm-ирате или, да си помуабетиш на пиво? - Jam Session дефинитивно уз пиво во придружба на Stephan Grappeli, Chuck Berry, Little Walter, Stevie Ray Vaughn, Bob Marley. А, од живите...Anderson Paak, Erykah Badu, Common, Robert Glasper.

Можеш ли да ја опишеш сензацијата на поврзување со инструментот? - Тие знаат подобро од мене. Нештата што не можам да ги објаснам со зборови, најчесто ги објаснувам преку музика.

Највозбудлив концерт на кој си бил? Спомен или случка? - ST GERMAIN, OFF FEST 2016. После концертот случајно влегов во нивниот бекстејџ преку еден другар. Имав прилика да се запознаам со Ludovic Navarre а, воедно и кратко да си направам муабет со дел од членовите на бендот.

Има една музичка мисла од Бах и гласи вака: „Суштината на музиката е една одредена дирка да се притисне во одреден момент.“ А, за правиот пат до финалниот аранжман... едноставно, чувството внатре во мене ми кажува.

Порано свирев многу тонови, а малку кажував. Денес свирам малку тонови, а многу кажувам.

Кога не свириш и компонираш? Кој е твојот вентил од музиката? - Медитација, читање книги, пишување прозна поезија, возење точак, слушање музика, посетување театар, концерти, и потоа трагање по изворот за нова инспирација за музика.

Виолинист од минатото или од денешницава на кој особено му се навраќам и кој ме „влече“ повеќе од сите други е Stéphane Grappelli. Уште кога го слушнав во средно, знаев дека тоа е звукот што го барам од виолината. И до ден денес го слушам, учам од неговото свирење, и ме импресионира во душата исто како и првиот пат кога го слушнав. Во средно почнав повеќе да ја истражувам класичната музика бидејќи свирев дела за виолина пропратени од клавирска придружба.

Честопати ми се случило да се разбудам од спиење пеејќи некаква си мелодија или со идеја за аранжман. Да отидам на концерт и само што ќе седнам да слушам, често знае да ми дојде идеја за музичко дело, или некаква си тема токму во тој момент. Или „боја“ за гитара, виолина, пијано, итн.

Твое мото? Кој е „драјвот“ што те буди наутро и те води низ денот? - Love, peace, and freedom, are the frequency of my day.

Од авторите од мојата домашна библиотека кои сум ги читал и ми оставиле некаква слика, или порака, ме импресионирале со приказна која во одреден момент ме инспирирала за ново, поинакво размислување, гледање, би ги издвоил: Пауло Коелјо –„Алхемичарот“, Спенсер Џонсон – „Врвови и долини“, Робин Шарма – „Калуѓерот што го продаде своето ферари“, Максанс Фермин – „Снег“.

Местата каде има добра музика, и добри луѓе, ме имаат и мене. Моментално најомилени ми се празните простории за свирење на мојот факултет. Таму во последно време си го пронаоѓам „зенот“ знам да си заседнам и со часови, да заборавам на простор - време, и да свирам пијано, да правам – истражувам музика, учам, читам, креирам. Онаму каде што е мирот, љубовта, и добрата музика, таму сум и јас.

Насмевката и стилот на облекување, ми се првите нешта што ги забележувам кај луѓето. И, дефинитивно најбитното, каква музика слуша. А, за да ми го задржи вниманието хм... Останувам ако ја делиме истата фрекфенција.

Ми се случило да отидам на театар и несвесно да ја пропуштам претставата опседнат од креативните мисли за музичка тема што ми се врти во глава. И, додека не ја запишам, отсвирам, испеам... едноставно не сум мирен. Мојот професор по Аранжирање Кире Костов честопати ми велеше - „Тоа е болеста аранжерска, Глигорије“. Епидемијата е таа, нема бегање. Заразен еднаш и за цел живот.

Не би можел без музика, музиката е мојата мисла, моето вдишување, издишување, постоење! Јас не би бил Глигорије, ако сум без музика.