„Тоа е Деа“

Уште од мaлечка отсекогаш сум сакала посебни работи. Делумно мајка ми е „крива“ за тоа... „не e нормална!“ :) Уште во средношколските денови сè што ќе видела сама го шиела, вакви капути, такви капути, секакви фустани, носела две различни кондури, во различни бои, имала долга црна коса... сите од генерацијата на факултет ја паметат како најоткачена, а имала „луд“ просек. Значи неспоиво. Обично очекуваш дека тие луѓе не излегуваат од дома и само учат.

Се сеќавам како мала дека мајка ми ни’ шиеше, на мене и на сестра ми, капутчиња со ликови. Правеше очи, уста, плетенки. Ги гледаме и ден ден плачеме. Не облекувала да бидеме уникатни и тој ген се префрлил и на мене. Кога станав посамосвесна, позрела и јас секогаш гледав да сум поразлична во стилот од другите.

Сакам јаки бои. Посветли бои доминираат во мојот гардеробер. Освен зимно време. Тогаш и да сакаш светло, времето си диктира потемни бои. Другарките знаат да ми речат: „Само ти можеш да ја ставиш бојава на тебе, јас би изгледала хаос.“

Ги завршив студиите во рок. Моментално специјализирам Радиологија и сум дел од радиолошкиот тим при Универзитетската клиника за хирушки болести “Св.Наум Охридски”.

Не сум заробеник на модата, ако нешто во моментот е хит, мене може да ми се случи тек по година дена да го носам. Да „задоцнам“, бидејќи во тој момент не ми се допаѓало. Веројатно затоа што сите го носеле и не сум сакала да го ставам на себе.

Не менувам многу од мојот личен стил за на работа. Баш и по тоа ме знаат. Единствено, според мене, мојата професија би забранила провокативност. Толку. Сè друго ми е дозволено. Можам да носам и скинати фармерки или некоја „откачена“ блуза и врз нив го облекувам мантилот. Така и помлада ме доживуваат. Ќе ми речат „девојче“, а не „Докторке“. :) Тоа е плус, зошто да не. А и повеќе доверба влеваш на тој начин. Така што мојата професија не ме оддалечува многу од мојот стил на облекување. Не се осеќам така. Еве на пример, ги носев металик сандаливе на работа еден ден и една од сестрите ми рече: „Леле докторке, колку добро Ви стојат! Интересни се, не би ми текнало да ги купам.“ Ќе ги искомбинирам со некоја маичка и фармерки и супер. Добро изгледаш, а не провоцираш.

Мислам дека ако би работела во банка би имала страшен проблем. Ќе треба да носиш сукња, кошула, сако. Не дека не сакам сакоа, ги носам ама не во тој стил како што би диктирала банката; нормално, ако треба, ќе носиш. Среќна сум што медицината ми дава слобода да носам што сакам.

Сакам и марами, а знам да потрошам многу на накит, обожавам накит!

Големи ташни! Секој што ме знае за мене ќе каже дека тие ми се заштитен знак. Немам средна величина ташна. Или се помали или се големи за сè во нив да пикнеш. Ташнава е купен подарок во мое присуство.

Прстенов змија ми е подарок од дечко ми. :) Misaki е.

Од оние Casio Vintage e. Го купив кога бев во Милано и баш другарка ми имаше таков па ме натера и јас да си купам. Ретро е, од пред 10тина години. Ама ги продаваат како останати примероци, не се носени.

Сакам и шрафти и синџирест накит. Да облечеш некоја едноставна маица и само накитот да го ставиш. Многу ми се допаѓа кога некој носи повеќе ланчиња ама да се добро искомбинирани за да не изгледа кичасто и пренатрупано.

Сакам да имам basic парчиња во облеката ама некогаш купувам работи кои можеби само три пати ќе ги облечам и ги купувам поради тоа што ми се уникати.

Oбеткиве си ги земав од Parfois, многу ми се допаѓаат. Многу се женствени. Многу ми се допаѓа стилот што Parfois го пласираат.

Долгава тексас кошула ми е ultimate. Римјанкиве ми се од Miss Sixty и тие се исто нешто што го немам сoблечено од нога. Кога ќе се скинат мислам дека ќе ми биде жал. Толку си ги изнаносев, како скроени се за мојата нога.

Сум имала коментари од типот: „Ах ова за мене е кич.“, во ред, за мене било поинакво од другите. За некого цветните кошули се многу, за мене, тоа е мојот карактер, бидејќи јас сум таква: весела, насмеана, сакам светли работи, во принцип не се карам, не сум таков човек, сакам сè со мирно да се реши и оттука произлегува сè.

Во основно свирев клавир... Обожавам да слушам музика. Тоа ни е во генот, во фамилијата. Татко ми е стоматолог по професија, но обожава да слуша џез. Свири по слух што ќе посака, со нотите е “скаран”. Системот цело време ни е уклучен. Тој ни ја има пренесено желбата за музика. Можам 24 часа да слушам музика. Отсекогаш сум имала префинет вкус – сум знаела што сакам. „Евтина“ музика не поминува. Во последниве неколку години најмногу слушам Indie-Pop и Indie-Rock и секако електорнска музика. Групите како „Foster the people“ и ”Florence and Machine”ми се многу драги, од електронските ги сакам “Bonobo” и “ Flight Facilities” како и многу други... навистина не би се ограничувала...

Памтам во средно, едно време „La fabrique“ беше хит и секоја сабота одевме таму. После следуваше „Colosseum“ и тоа беше тој период на журки, кога се одеше на диџеи и не се пропушташе викенд. Многу убав период што не можам да го заборавам. Потоа настана една пауза во Скопје, немаше ништо, бев втора-трета на факултет. Знам David Guetta имаше добра журка на саем и тоа беше пред некои 6 години, пред да стане многу комерцијален. Пред една година го слушав Вonobo во живо во еден странски клуб, а оваа година “Flight Facilities” за кои особено ми беше драго. Во Сектор на журките исто ми е кеиф да одам. И добра поп-музика е секогаш добредојдена, нешто како John Mаyer и слично... голем број артисти ми се допаѓаат, не сум фиксирана на еден.

Ланчево е купено на зимска распродажба од Marc Jacobs. Мојата другарка живее во Милано па и’ бев на гости, и многу ми се драги. Продавницата беше многу пријатна, воопшто не делуваше „на висока нога“, недостижно, туку беше многу урбана, достапна за секој и внатре имаше многу убави работи. Посебно аксесоарите, беа многу подобри од облеката.

Отсекогаш сум гледала да имам женствена „нота“, никогаш не била комбинацијата премногу груба или машка, туку умерена.

Во принцип, носам работи кои мене најмногу ми стојат. Претпочитам кошули, лелеави, широки. Сакам широки работи, дали бидејќи сум слаба, па интересно стојат. Ги комбинирам со нешто потесно за да дојдат до израз.

Саатов ми е многу драг, го носам од трета средно и уште „живее“. Нема човек кој не го пофалил.

Стилот ми е спортско-елегантен. Бидејќи не сум тип кој носи често штикли не би се дефинирала како некоја која е елегантна нон-стоп. Одам на работа секој ден и одам во патики, балетанки и таму се трудам да сум casual облечена. Сепак си доктор.

Човечна сум и скромна, прифаќам сè „на земја“ и се прилагодувам на условите. Уживам во тоа што го работам а, медицината е поле што сè уште не е до крај откриено, секогаш има нешто ново и така до крајот на животот учиш.

Едно време бев „зацапана“ во кафено, беж и карамел. Кафената порано ми беше една од поомилените бои. На марамава ми се допадна спојот на бои, кафено, темно и светло.

Сакото ми е од Pull&Bear, исто со голем кеиф, сакав да си купам од оние „Boyfriend“ стил и дечкото што работи таму ме убеди, ми рече дека многу добро ми стои.

Самиот човек говори за себе. Тој кој си е сам по себе посебен и едно парче што е чудно за другите, тој ако го носи, претставува негов личен печат.

Некогаш нешто чини навистина „вртоглаво“ и јас не сум за тоа да се даваат пари ама некогаш во некои работи вреди да се вложи повеќе.

Црново фустанче си го имам купено од Солун. Тоа е она парче што мислам дека сите девојки треба да го имаат. Како и бела кошула, сако и добра фармерка. И една голема, добра ташна. И кондурите би биле некои кожни, по можност како кафените, „машките“ - ниски. Тоа би било перфектно за мене.

Сега се смеам на нешто што сум го носела порано, кога било хит. Во тој момент си бил заробеник на модата, си го ставил и си викаш „Еј, зарем!?“ Сега само тоа не би го облекла. Инаку немам други такви моменти.

Ланчево го купивме со сестра ми, од Asos, за нејзината матура. Сакавме од оние големите, сребрени, масивни. Како od Dylanlex. Типката, дизајнерката е „страва“.

Фустанов го забележа сестра ми поради бојата, не сакав да го купам иако сакав долг фустан. Сестра ми купи таков, мајка ми ме натера и јас да го купам и испадна дека многу добро стои.

Ми се допаѓа Emma Stone. Многу е специфична, има карактер и зрачи. Diane Kruger е исто добра, Kate Bosworth. Они се минималисти и се издвојуваат. Alexa Chung е „луда“. Не можеш да не ја сакаш. Olivia Palermo е поим за елеганција,Chiara Ferragni е доста интересна. Особено би ја издвоила Solange Knowles ,односно сестрата на Beyonce како што и повеќето од светската јавност ја знаат. Таа е спој на минимализам,смелост и јаки бои, на моменти преточeно во некој ретро стил од 50те,тие што и’ го следат Инстаграм профилот, знаат.

Плисиранава сукња подарок ми е за Нова Година. Плетенава маица е од Pull&Bear.

Хоби? - Учам шпански. Имам завршено курс по германски, почнав и грчки, а сега и шпански. Кеиф ми е. На времето го разбирав, додека ги даваа шпанските серии на тв... откако ги прекинаа го имав сè уште во глава ама ми остана неостварена желба да го научам и бидејќи имав време, си го трошев на тоа. Чат-пат кога имам време знам и да прочитам книга. Знам и да си зготвам... се трудам да правам од сè по малку. Нашето студирање е доста захтевно, постои еден вид на натпревар помеѓу социјалниот живот и студиите.

Ми се допаѓа машката облека и кога женско ќе облече некое машко парче. На времето кога се носеа кравати ги носев многу. Носев и многу панталони со машки крој во средно.

Маичкава е исто така од Pull&Bear и многу е пријатна за носење. На почеток ми мрчеа сите ама кога ја облеков испадна многу убава.

Многу ми се допаѓаат casual работи, лежерни. Знам да ставам тесно ама тоа ќе се веројатно тесни фармерки, а другото ќе е широко.

Марамава ми е од Капали чаршија во Истанбул. Бев со колешки од Шпанија кои се ценкаа феноменално!  Беше „тежок“ човекот и јас не можев да ја симнам цената ама затоа тие го направија „партал“! Марамата со точките ја имам купено од Берлин и многу си ја сакам. Најомилена марама ми е. Ја комбинирам со креамави и кафени парчиња.

Во друштво секогаш ми викаат дека изгледам посебно, дека ќе „извадам“ нешто вон очекуваното. :) Нагалено ме викаат Деа и ќе речат: „Тоа е Деа.“ Во тој стил.

Фармеркиве се од Bershka и бидејќи ги купував во брзање си купив еден број поголеми. Па ги теснев за да ми стојат.

Не е убаво да си нечија копија.

На пример, њујоршката модна недела е екстремно нослива, тоа е оној урбан стил, се носи на улица и нема грешка. Париската модна недела е гламурозна а, миланската е доста елегантна. Лондонската е друга приказна. Англискиот стил е многу специфичен. Тие се такви, underground, алтернативни и ако знаеш од тоа да одбереш и да го ускладиш би било многу добро. Можеби дури навидум да е грдо парчето, само по себе но, добро вклопено со останатите е добитна комбинација.

Ланчево со јаготка ми е драг подарок од братучетка ми, од Thomas Sabo е. Живее во Швајцарија и таму брендов е хит, многу го носат и знаеше дека сакам накит и ми купи алка и ланче.

Јакнава си ја купив од Капали чаршија од една типична продавница за кожа. Со голем кеиф, се ценкав до максимум! 300 евра беше почетната цена и си викам „нема шанси, јас сум тука студент на размена!“, и стигнавме до 90 евра. :)

Малата ташна „Мона“ подарок ми е за дипломска и за навечер ми е топ, ставам новчаник, сјај, клуч и толку. Баш ко за мене. La Costa ташната ми е подарок од моите. Кожна е и којзнае колку време има истрпено.

Вообичаениот дрес код ми е кошула, фармерка, капут или јакна, ланче и ниски чевли или патики.

Сакав да го имам капутов и решив да го купам па макар светот три пати да се преврти! Некој ме викаше „магионичар“ во него, не знам кој беше... така му личело. :) Некој дури и како килим го дефинираше. Во позитивна смисла, како килимче. :) На пример, треба да се комбинира со нешто поедноставно за да дојде до израз. Го носам во преодот есен-зима. Од „Мона“ е.

Ги обожавам Англичаните. Нивното знаме само по себе има некој естетски удел кај мене. Ташнава ја прогонував во „Accessories“ со месеци, беше скапа и на крај реков ја земам па колку сака нека е. Имав и марами со знамето. Ми се допаѓа културата и сè што е поврзано со Англија. Музиката им е едноставно одлична, отсекогаш имале најдобри поп-бендови. Ми се допаѓа стилот што го диктира англиската мода. Убаво чуден, специфичен.

Овие кондури се хит веќе долго време, машки модел. Мене одлично ми одговараат. Ниско, модерно, супер! Вакви да може десет пара би си купила. Можам дење-ноќе да ги носам.

Ми се допаѓа работата со пациенти. Цело време сум во комуникација со луѓе, им помагам...убаво се чувствуваш кога на некој си му направил добро. Мене тоа ме исполнува. Учиш шест години и се нервираш и после кога ќе почнеш веќе да работиш сосема е поинаку. Нема врска со студирањето. Така се впуштив во насока во која се справувам со секакви луѓе, различни болести и „луди-големи” HI-TECH машини кои се прозорец на човечкото тело.

Црнава кожна јакна: „Љубов на прв поглед“. До тогаш немав црна кожна јакна бидејќи ретко носам црно.

Зошто сакам шапки? - Не знам, многу добро ми стојат! :) Отсекогаш ми се допаѓале. Црната ми е од Зара а розевата од една продавница од Австрија. Многу добар аксесоар ми се, едноставно, „personality“ дел се.

Цел живот слушав за медицина и кога дојде време за мојот упис, едноставно ми звучеше убаво да бидам докторка. Многу луѓе го дефинираат како „терање“ заради моите родители но, кај мене не е така. Да, имаше тешки моменти ама тие се како кај и на секој факултет. Ќе се навикнеш. Имаше и многу дружба, цело време се организираа журки. Се дружевме на колегијално ниво. Се трудевме да не се запостави социјалниот живот.

Начинот на облекување оддава 60% од сликата за човекот. Останатите 40% ќе ги оставиш на запознавање. На прв поглед можам да проценам според облеката дали ќе имам работа со некој полесен карактер, позабавен, самиот склоп, комбинацијата ќе ми даде до знаење. Познавам луѓе кои носат доста темна облека, што не мора да значи, но, се по „down“ и не се толку оптимисти и позитивни. Во голем дел од случаите тоа ми се погодило така. А, денес, модата е лесно достапна па камуфлираат, мораш да седнеш со човекот за да видиш навистина каков е. Ама облеката зборува, си има свој јазик.